ကုေဋကဋာ တန္တဲ့ အမိန္႔တစ္ခု
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္
လက္တဲြခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ တိုက္ပြဲမွာ က်ည္ဆံ ထိျပီး အလူးအလဲ ခံေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းဟာ
ပထမကမၻာစစ္ ၏ စစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ့ ရင္မွာ ဗေလာင္ဆူသြားခဲ့ပါတယ္။ ဂလုတ္က်င္းထဲမွာ ၀ပ္ေနေပမယ့္လည္း
ပစ္ခတ္ေနတဲ့က်ည္ဆံေတြဟာ ေခါင္းေပၚ မွာ ပ်ံ၀ဲေနပါတယ္။ က်ည္ဆံထိထားတဲ့ သူ႔ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို
အႏၱရာယ္တြင္းကေန ျပန္ေခၚလာဖို႔ ဗိုလ္ျကီးကို ခြင့္ေတာင္းပါတယ္။
“သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္…. အခ်ည္းအႏွီးပဲ။
မင္းသူငယ္ခ်င္းလည္းေသမယ့္အျပင္ မင္းအတြက္လည္း အႏၱရာယ္ရွိမွာပဲ။“ ဟု အရာ ရွိကေတာ့ အျကံေပးရွာပါတယ္။
ဗိုိလ္ျကီး
ရဲ့ စကားက သူ႔ နားကို မေပါက္ခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သြားကယ္ခ်င္ေနတဲ့ စစ္သားေလးအတြက္
ခြင့္ေပးလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
အံံ႔ ဖြယ္ ေကာင္းတာကေတာ့ က်ည္ဆံေတြ တရစပ္
ပစ္ေနတဲ့ ကြင္းျပင္ ကို ျဖတ္ျပီး သူ႔ သူငယ္ခ်င္းစီ မေရာက္ ေရာက္ေအာင္သြားခဲ့ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းကို ပခံုးမွာ သိုင္း ဖက္ျပီး သူ႔တို႔ရဲ့ ဂလုတ္က်င္းရွိရာကို ေခၚ ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။
ႏွစ္ေယာက္လံုး ဒဏ္ရာေတြ အလူး အလဲ နဲ႔ ဂ လုတ္က်င္းေအာက္ေျခမွာ
လူးလိမ္႔ေနျကပါတယ္။ အရာရွိကေတာ့ စစ္သားေလးရဲ့ ဒဏ္ရာ ေတြကို စစ္ေဆးေပးျပီး ျကင္နာစြာေသာ
အျကည့္ တစ္ခ်က္နဲ႔ ျကည့္လိုက္ပါတယ္။ “ငါ ေျပာသားပဲ။ အခ်ည္း အႏွီးပဲ လုိ႔။ မင္း သူငယ္ခ်င္းလည္း
ေသျပီ။ မင္း လည္း ေသေလာက္ေအာင္ ဒဏ္ရာေတြရ လို႔ ကြာ။“
“ကြ်န္ေတာ့္
အတြက္ေတာ့ အခ်ည္း အႏွီး မျဖစ္ပါ ဘူး ဆရာ“ လို႔ စစ္သားေလးက ၀မ္းပန္းတသာနဲ႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။
“အခ်ည္း အႏွီး
မျဖစ္ဘူးဆိုတာ မင္း ဘာကို ေျပာတာလဲ ငါ့ေကာင္ရ။“ ဟု အရာရွိက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်၍ အလြန္တရာ
၀မ္းနည္းေသာ ေလသံနဲ႔ေမးလိုက္ပါတယ္။
“ဟုတ္ကဲ့ပါ
ဆရာ။ ဘာေျကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ ကို ကယ္တင္ ႏိုင္ခဲ႔ တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေရာက္သြားေတာ့
သူရွင္ေနေသးတယ္ ဆရာရဲ့။ သူက ေျပာတယ္။ ငါ မင္းလာကယ္မယ္ဆိုတာကို သိေနတယ္တဲ့။ အဲဒီစကားက
ကြ်န္ေတာ့္ အတြက္ေက်နပ္စရာပါ“
(ဘာသာျပန္သူ
-ေရႊပိုးေကာင၊္ Special Orders from Chicken Soup for The Soul)
No comments:
Post a Comment