ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက အဖြားအိုတစ္ေယာက္ဟာ
သစ္ျမစ္ ၊ သစ္ဥ ၊ သစ္ဖု တစ္ခ်ိဳ႕ ကို ေတာထဲမွာ ရွာေဖြဖို႕ ထြက္လာခဲ႕ပါတယ္။ သစ္ျမစ္ရွာေဖြ
တူးဆြျပီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာတဲ႕ အခါမွာေတာ့ အရြက္ နဲ႕ အျမစ္တစ္ခ်ိဳ႕ ဖုန္းအုပ္ေနတဲ႕ အေမႊးရွည္ရွည္နဲ႕
ေျခတစ္ဖက္ကို သူမရရွိခဲ႕ပါတယ္။ အဲ႕ ဒီ ေျခတစ္ဖက္မွာေတာ့ အသားတစ္ခ်ိဳ႕ ကပ္ေနေသးတာမို႕
အဖြားအိုအတြက္ေတာ့ ျမိန္လိုက္မယ့္ ဟင္းလ်ာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အဖြားအိုကလည္း ျခင္းေတာင္းထဲ
ထည္႕ယူျပီး အိမ္ကို သယ္လာခဲ႕ပါတယ္။
သူမ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေရေႏြးကို
ပြက္ပြက္ဆူေအာင္တည္ျပီး စြပ္ျပဳတ္ခ်က္ပဲြ စတင္ပါေတာ့တယ္။ အဲ႕ဒီ အေမႊးရွည္ရွည္ ေျခတစ္ဘက္
စြပ္ျပဳတ္ကေတာ့ သူ႕ဘ၀မွာ အေကာင္းဆံုးဟင္းလ်ာပါပဲတဲ႕။ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္နဲ႕ တင္းတိမ္သြားတဲ႕
အဖြားအိုဟာ ဗိုက္လည္းျပည္႕သြားတာမို႕ အျပံဳးတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ အိပ္ယာ၀င္ပါေတာ့တယ္။
ညလယ္ေလာက္ေရာက္တဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာ့ ရုိးတြင္းခ်ဥ္ဆီထဲထိ
ခ်မ္းစိမ္႕သြားမယ့္ ေလေအးဟာ အဖြားအိုရဲ႕ အိမ္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတိုက္ခတ္ပါေတာ့တယ္။ လေရာင္ေပၚမွာ
အနက္ေရာင္တိမ္တိုက္တစ္ခ်ိဳ႕ က တြားသြား လ်က္ ၊ “ ငါ့ေျခေထာက္ျပန္ေပး “ ဆိုတဲ႕ အသံနက္ၾကီးတစ္ခုဟာေတာထဲကေန ထြက္ေပၚလာခဲ႕ပါတယ္။
ထို
ၾကီးမားတဲ႕ အသံနက္ေၾကာင့္ အဖြားအို ဟာ ေၾကာက္အားလန္႕အားနဲ႕ တေရးႏိုးသြားပါေရာ။
သစ္ပင္ထက္က
ေလခြ်န္သံလိုလို အသံတစ္ခ်ိဳ႕ နဲ႕ ေခြးအူသံကိုေတာ့ အဆက္မျပတ္ၾကားေနရဆဲပါ။
ညနက္တေစၦရဲ႕ အူသံ လိုလို ညဥ္းတြားသံတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ
ျခံထဲကလို႕ ထင္ရေလာက္ေအာင္ထိကို နီးကပ္လာခဲ႕ပါျပီ။ အဖြားအိုဟာ အိပ္ရာထဲက ခ်က္ခ်င္းကုန္းရုန္းထျပီး
တံခါးကို ဖြင့္လို႕မရေအာင္ ဂ်က္ခ်ထားလိုက္ပါတယ္။
ရုတ္တရက္ အျပင္က ေစာင့္တြန္းသလို အသံတစ္ခု
ထြက္ေပၚျပီး တံခါးမၾကီးရဲ႕ မင္းတုန္းဟာ ႏွစ္ျခမ္းၾကိဳးသြားခဲ႕ပါတယ္။ ညနက္တေစၦဟာ အိမ္ေပၚထပ္ကို
ေျဖးေျဖးခ်င္း တက္လာခဲ႕ပါတယ္ ။ အဖြားအို ကေတာ့ ေၾကာက္အား လန္႕အား နဲ႕ ေစာင္ၾကားထဲကေန ေခ်ာင္းၾကည္႕ေနေလရဲ႕။
သူမျမင္လိုက္ရတာကေတာ့ ၾကီးမားလွတဲ႕ ခႏၶာကို္ယ္ၾကီးပါပဲတဲ႕။ ေၾကာက္စရာ ညနက္တေစၧဟာ နီရဲေနတဲ႕ မ်က္လံုးတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ အဖြားအိုကို
စူးစိုက္ၾကည္႕လိုက္ျပီး
“ ငါ့ေျခေထာက္ျပန္ေပး “ လို႕ ထပ္မံ စူးရဲစြာေအာ္ဟစ္လိုက္ပါတယ္။
အဖြားအိုကတည္႕တည္႕မတ္မတ္ရပ္လိုက္ျပီး “အေမႊးရွည္ရွည္နဲ႕
ေျခေထာက္ကို ကြ်န္မ စားပစ္လိုက္ပါျပီ” လို႕ ေၾကာက္အားလန္႕အားနဲ႕ ျပန္ေျပာလိုက္သတဲ႕။
“စားပစ္လိုက္တာ
မင္းလား” လို႕ေပ်ာ့ေပ်ာင္းညင္သာတဲ႕ အသံနဲ႕ ေျပာျပီး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အဖြားအိုအနီးနားကို
ေရာက္ရွိလာပါေတာ့တယ္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အဲ႕ဒီအခ်ိန္ကစျပီး အဖြားအိုနဲ႕ အနီးနားမွာေနတဲ႕
အိမ္နီးခ်င္းေတြဟာ အဖြားအိုကို မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး။ သူမေပ်ာက္သြားတဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ သက္ေသကေတာ့
အိမ္ပတ္လည္နဲ႕ အိမ္ထဲက ေျခရာအၾကီးၾကီးေတြပါပဲ လို႕ သူမရဲ႕ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက ေျပာၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲ႕ဒီေျခရာေတြမွာေတာ့ ဘယ္ဘက္ေျခရာကို သူတို႕ မေတြ႕ခဲ႕ရပါဘူး။
(Translated
by Shwe Poe Kaung , from a scary short story by S.E. Schlosser)
